Από την υπεύθυνη κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου
Ο Έκτωρας είναι ένα ημίαιμο λυκόσκυλο ηλικίας 6 μηνών. Η μητέρα του ήταν ένα αδέσποτο ζώο το οποίο υιοθετήθηκε από τον σημερινό της ιδιοκτήτη ο οποίος την βρήκε στον κήπο του όταν ήταν ήδη έγκυος. Όταν η μητέρα του Έκτωρα γέννησε τα 7 κουτάβια της, ο ιδιοκτήτης της αποφάσισε να κρατήσει δύο, τον Έκτωρα και την αδελφή του ,και να χαρίσει σε οικογένειες τα υπόλοιπα πέντε κουτάβια.
Έτσι ο Έκτωρας ζούσε και μεγάλωνε μαζί με την μητέρα και την αδελφή του στον κήπο του ιδιοκτήτη του. Στις 25 Απριλίου 2010, κλήθηκα να περιθάλψω τον Έκτωρα ο οποίος βρέθηκε τραυματισμένος μέσα στο σπιτάκι του. Όταν έφτασα στο τόπο όπου βρισκόταν το ζώο, βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα θλιβερό και άγριο θέαμα. Ο Έκτωρας είχε υποστεί έναν σοβαρότατο τραυματισμό αποτέλεσμα του οποίου ήταν μια τεράστια ανοιχτή πληγή στην οσφυική χώρα ( πίσω μέρος πλάτης). Η αρχική μου εκτίμηση ήταν πως ο Έκτωρας είχε πέσει θύμα τραυματισμού από άλλο μεγαλύτερο ζώο και η πληγή του ήταν αποτέλεσμα δαγκώματος.Όταν όμως τον μετέφερα στο ιατρείο μου και αφότου τον κοίμησα για να τον εξετάσω,( ο πόνος του ζώου ήταν αφόρητος και η εξέταση και περιποίηση του τραύματος αδύνατη χωρίς αναισθητικό), διαπίστωσα πως το τραύμα του Έκτωρα είχε προέλθει από πυροβολισμό.
Για λόγους ηθικής και ευθύνης προς το κοινό που ενδεχομένως να επισκέπτεται την ιστοσελίδα μου, θα αποφύγω να δημοσιεύσω φωτογραφίες από το αρχικό τραύμα του ζώου και θα αρκεστώ μόνο στην περιγραφή του. Το τραύμα του Έκτωρα ήταν ανοιχτό και επικτεινόταν από την πίσω θωρακική μοίρα της σπονδυλικής του στήλης, κάλυπτε όλη την οσφυική μοίρα και την βάση της ουράς του. Το βάθος του ήταν τέτοιο ώστε η σπονδυλική του στήλη να είναι εκτεθειμένη και μέρος των αποφύσεων των δύο τελευταίων οσφυικών σπονδύλων είχε θρυμματιστεί. Τα σκάγια βρίσκονταν παντού . Πολλά έπεφταν κατά την διάρκεια του καθαρισμού του τραύματος και άλλα αφαιρέθηκαν μέσα από τους σπονδύλους του. Στις ακτινογραφίες φάνηκαν ξεκάθαρα τα σκάγια, όμως το αισιόδοξο ήταν πως ο θώρακας του ζώου ήταν άθικτος και σαν από θαύμα ο Έκτωρας δεν είχε υποστεί κατάγματα.
Η πιθανότητα νευρολογικής βλάβης δεν μπορούσε να αποκλεισθεί αρχικά και θεωρούνταν πολύ πιθανή αφού το ζώο δεν μπορούσε ούτε να στηριχθεί στα πίσω πόδια, ούτε να κουνήσει την ουρά του. Και φυσικά η ικανότητα ούρησης και αφόδευσης θα ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες για την συνέχιση της περίθαλψης του ζώου ή την απόφαση ευθανασίας του. Την δεύτερη κιόλας ημέρα νοσηλείας το ζώο ούρησε και έτσι πάρθηκε η απόφαση για συνέχιση της θεραπείας του
Ο Έκτωρας νοσηλεύθηκε για 12 ημέρες. Του χορηγήθηκαν ισχυρά παυσίπονα, αντιβιοτικά, ορροί. Έγινε μετάγγιση αίματος. Η περήφανη δότρια είναι η Forrest!, το Rottweiler μου.
Τις πρώτες ημέρες της νοσηλείας του ο Έκτωρας εκδήλωσε και συμπτώματα συμβατά με δηλητηρίαση από μόλυβδο.(συστατικό των σκαγιών). Και αυτό όμως ξεπεράστηκε.
Την 10η ημέρα της νοσηλείας του, και μετά από 6 επεμβάσεις( το ζώο χειρουργήθηκε πολλαπλές φορές, αφού το τραύμα του έπρεπε να καθαρίζεται και να κλείνεται σταδιακά),ο Έκτωρας σηκώθηκε για πρώτη φορά και περπάτησε. Ακόμα και η ουρά του , την οποία θεωρούσα πολύ πιθανό πως θα χρειαζόταν να ακρωτηριάσω, είχε ανακτήσει την λειτουργικότητά της. Το τραύμα του ράφτηκε για τελευταία φορά την 12η ημέρα της νοσηλείας και ο Έκτωρας, δυνατός και υγιής επέστρεψε στο σπίτι του.
Η χαρά του ήταν απερίγραπτη όταν συναντήθηκε και πάλι με την μητέρα και την αδελφή του. Η αγωγή του με παυσίπονα, αντιβιοτικά και βιταμίνες διήρκησε έναν σχεδόν μήνα. Ο Έκτωρας ανέκτησε πλήρως την κινητικότητά του και την ζωηράδα του. Οι ιδιοκτήτες του τον φρόντισαν πολύ και σήμερα ο Έκτωρας ζει μια απόλυτα φυσιολογική ζωή. Μια μικρή ουλή από το τραύμα του μένει για να του θυμίζει την περιπέτειά του , όμως και αυτή σύντομα θα καλυφθεί από το τρίχωμα που μεγαλώνει φυσιολογικά.
Ο Έκτωρας είναι ένα πολύ χαρούμενο ζώο και απολαμβάνει την ζωή μαζί με τους ιδιοκτήτες του. Δεν ξέρω αν έχει καταλάβει τι του συνέβει, αλλά η χαρά και τρυφερότητα που δείχνει σε όλους εμάς που τον περιθάλψαμε με κάνει να πιστεύω πως αισθάνεται ευγνωμοσύνη. Ίσως και να έχει συγχωρέσει αυτόν/ήν που τον πυροβόλησε.
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως η περίπτωση του Έκτωρα δεν αποτελεί παράδειγμα / δείγμα της συμπεριφοράς των Ελλήνων προς τα ζώα. Γιατί αν κάποιοι βιαστούν να αρπάξουν την ευκαιρία και να αναδημοσιεύσουν το άρθρο μου προσπαθώντας να αμαυρώσουν για μια ακόμα φορά την εικόνα της χώρας μας, τότε σε αυτούς έχω να πω πως αν ήταν Έλληνας αυτός που πυροβόλησε τον Έκτωρα, τότε Έλληνες ήταν και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με βοήθησαν κατά την διάρκεια της νοσηλείας του ζώου. Έλληνες ήταν όλοι αυτοί που έστειλαν φάρμακα,αναλώσιμα και φαγητό και ρωτούσαν καθημερινά για την πορεία της υγείας του.
Άσχημα παραδείγματα υπάρχουν σε όλες τις χώρες και όλους του λαούς του κόσμου. Οι Έλληνες αγαπούμε και φροντίζουμε τα ζώα και εγώ σας λέω πως καθημερινά δέχομαι στο ιατρείο μου νεαρά παιδιά που περιθάλπτουν αδέσποτα ζώα. Ο Έκτωρας είναι μια εξαίρεση όχι μόνο ως προς την ατυχία του τρουματισμού του αλλά και ώς προς την λιονταρίσια δύναμη και θέλησή του για ζωή!